วันที่ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๕๘ หลังเลิกงานวันนี้เดินทางไปเยือน.มออีแดง..ดินแดนที่ครั้งก่อนนั้นเสียงปืน เสียงระเบิด ควันจรวดคละคลุ้ง ผู้คนต้องหลบๆซ่อนๆเพื่อให้พ้นวิธีทำลายของกระสุนและจรวดนำวิถี มาวันนี้ทุกอย่างสงบลง สงครามการสู้รบสิ่งที่ได้คือหายนะเท่านั้น มิตรภาพคือสิ่งที่ยั่งยืน กันทรลักษ์วันนี้เจริญขึ้น ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ขึ้นไปดูมออีแดง ครั้งแรกเมื่อหลายสิบปี วันนี้พร้อมด้วยผองเพื่อน พอ.๕๑ ขอนแก่น ที่ชวนกันมาฉลองครบรอบ ๒๕ ปี ขึ้นไปดูแสงตะวัน เก็บแสงสุดท้ายของวันที่มออีแดง วันนี้ไม่ได้ขึ้นเขาพระวิหาร
